حضور در موکب ألبو عامر و یا بنی عامر ؛ قطره ای در میان اقیانوس خروشان به سوی کربلا

 موکب و حسینیه برکة الحسین که موسس آن حاج محمد عزیز محمد عامری از عشیره خوشنام و کهن نجف بنام ( ألبو عامر ) بشمار می آید.

این عشیره که از تیره های حجاز بشمار آمده و بیش از دو قرن پیش به این سرزمین هجرت کرده و این هجرت مبارک موجب گردید که بر ولایت أمیر المومنین علیه السلام باقی مانده و این شرف ولایت را در نسل خود تا روز قیامت نهادینه نمایند.

فرزندان این بزرگ مرد همچون خادمان و نوکرانی مخلص ، سال ها است که در این مکان از ابتدای صفر تا روز اربعین ، از زن و مرد و کودک که این کودکان و نوجوانان ، همانا گردانندگان این موکب ، نسل اندر نسل ادامه دهنده خدمت به زائران حسینی انشاء الله خواهند بود ، مخلصانه در خدمت به زائران عراقی ، ایرانی، افغانی ، اندونزی ، فیلیپینی و جز این ها از دیگر زائران بوده و هستند و همه ساله ساعتی را در میان این عزیزان سپری می نمایم.

ابو شهد  و پدر و برادران و تمام خاندان آنان از زن و مرد در این موکب سال ها خدمت می کنند و همه را همچون دیگر مواکب مورد احترام قرار می دهند و خانواده ای محترم از پزشک و مهندس  و تاجر و جز این ها را در خود پرورش داده اند .
ساعتی دراین موکب و با این عزیزان سپری کرده و استراحت کردیم. 
از حسن تصادف چهار شخصیت از خاندان آل راضی که از خاندان های علمی و کهن نجف بوده و در طول چند قرن بزرگانی از شخصیت های علمی و حوزوی و مراجع و شخصیت های پزشکی و اجتماعی را در خود پرورش داده و هم اکنون نیز آیة الله حاج شیخ هادی آل راضی یکی از چهره های برجسته حوزوی این خاندان بشمار می آید ، میهمان این موکب بودند که بر صفای علمی و معنوی و بازگویی از خاطرات نجف ما و آنان در این نشست افزود.

در پایان خدمت رسانی و شام دادن به زائران ، همه خادمان این موکب که از یک خاندان بوده به همراه پیر موکب ، حاج محمد ،  از زن و مرد ، شروع به سینه زنی کرده و امسال توفیق این حضور در میان خادمان را داشتم که لباس پر افتخار خادمی را بزرگ موکب ، بر تنم نمود و نیم ساعتی به عزاداری پرداختیم. 
چه زیبا لحظاتی بود و به ویژه نگاهم به کودکان این دسته و خادمانی خردسال از دختر و پسر بود که چگونگی خدمت به زائران حسینی را در سلولهای پیکر خود نهادینه ساخته و همین کهن سالان و مردان بزرگ این موکب که کودکان و نوجوانان نسل پیشین بودند ، اکنون چنین گردیده اند را به نسل بعدی خود منتقل می نمایند.

کودکان و نوجوانان آن چنان مخاصانه خدمت کرده و به دنبال چیدن سفره و آب و … زائران بودند ، گویی که با زاده شدن این فرشتگان بی گناه ، چگونگی و راه و رسم خدمت را از عالم زر ، فراگرفته اند !!!دیدگانم به این کودکان در هنگامه سینه زنی بود ! که گاه با اشک دیده ، سینه زنی و عزاداری را همراهی می کردند. 

وجود این کودکان و نو جوانان خود گواه بر جاودانگی این حرکت و خروش و نهضت حسینی تا روز قیامت را دارد. 

توفیقات خاندان البو عامر و نیز آل راضی در خدمت به مردم و زائران حسینی را آرزومندم.

السلام علی الحسین ع
 

اربعین حسینی سال ١٤٤٦، جاده بهشت