حکم جلب دادرسی یعنی چه

«حکم جلب دادرسی» اصطلاحی عامیانه است که خیلی از ما وقتی درگیر پرونده های قضایی می شویم، ممکن است بشنویم یا به گوشمان بخورد. اما باید بدانید که در عالم حقوق، چنین چیزی نداریم. چیزی که در واقعیت وجود دارد و کاربرد حقوقی در دادسراها و دادگاه ها دارد، قرار جلب به دادرسی است. این قرار در فرآیند رسیدگی به جرایم، اهمیت زیادی داره و نقطه عطفی برای تعیین سرنوشت یک پرونده کیفری به حساب میاد.

اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم، قرار جلب به دادرسی یعنی وقتی بازپرس یا دادیار در دادسرا، بعد از کلی تحقیق و بررسی، به این نتیجه می رسه که دلایل کافی برای اینکه بگیم متهم جرمی انجام داده، وجود داره، یک قرار (تصمیم) صادر می کنه که پرونده رو به دادگاه بفرسته. این تازه اول راهه و به معنی مجرم بودن قطعی نیست، فقط یعنی حالا نوبت دادگاهه که حرف آخر رو بزنه. توی این مقاله، می خوایم از سیر تا پیاز «قرار جلب به دادرسی» رو با هم مرور کنیم؛ از اینکه چیه و چه فرقی با چیزهای شبیه به خودش مثل «حکم جلب» و «کیفرخواست» داره، تا مراحلی که طی می کنه و چه اثرهایی که روی پرونده میذاره. پس اگه این اصطلاحات گیجتون کرده، جای درستی اومدید.

۱. قرار جلب به دادرسی: مفهوم، ماهیت و جایگاهش چیه؟

تو دنیای حقوقی، «قرار جلب به دادرسی» یه اصطلاح کلیدیه که شاید در نگاه اول پیچیده به نظر برسه، اما وقتی عمیق تر نگاه می کنیم، می بینیم که مفهوم روشنی داره و نقش خیلی مهمی تو پرونده های کیفری بازی می کنه.

تعریف جامع و کاربردی قرار جلب به دادرسی

بیاین یه مثال ساده بزنیم: فرض کنید یه پرونده کیفری توی دادسرا جریان داره. بازپرس یا دادیار، مثل یه کارآگاه حرفه ای، شروع به تحقیق می کنه. مدارک رو جمع آوری می کنه، شهادت ها رو می گیره، اگه لازم باشه از کارشناس کمک می گیره و همه جوانب رو می سنجه. وقتی تمام این تحقیقات تموم میشه و بازپرس به این نتیجه می رسه که شواهد و مدارک به قدری قوی هستن که میشه گفت متهم احتمالاً جرمی انجام داده، «قرار جلب به دادرسی» رو صادر می کنه. پس، این قرار به زبان خودمونونی تر، نظر بازپرس یا دادیار مبنی بر کافی بودن دلایل برای انتساب اتهام به یه نفره. این فقط یه نظر اولیه از سمت دادسراست که میگه: «بله، دلایل کافی برای اینکه این شخص متهم شناخته بشه و پرونده ش بره دادگاه وجود داره.»

جایگاه این قرار در فرآیند دادرسی کیفری

«قرار جلب به دادرسی» یکی از قرارهای نهایی در مرحله تحقیقات مقدماتی دادسرا به حساب میاد. این یعنی چی؟ یعنی دادسرا کار خودش رو برای کشف جرم و جمع آوری شواهد انجام داده و حالا پرونده آماده میشه تا به مرحله مهم تری بره: یعنی رسیدگی ماهوی و دقیق تر توی دادگاه کیفری. هدف اصلی از صدور این قرار هم دقیقاً همینه: آماده کردن پرونده برای اینکه به دادگاه فرستاده بشه تا قاضی اونجا به صورت کامل به اتهامات رسیدگی کنه و حکم نهایی رو صادر کنه.

یه نگاهی به گذشته: از «قرار مجرمیت» تا «قرار جلب به دادرسی»

شاید شنیده باشید که قبلاً به جای «قرار جلب به دادرسی»، اصطلاح «قرار مجرمیت» به کار برده می شد. بله، درسته! توی قانون آیین دادرسی کیفری قبلی، این قرار با عنوان «قرار مجرمیت» شناخته می شد. اما با تصویب قانون جدید آیین دادرسی کیفری در سال ۱۳۹۲، قانون گذار این اصطلاح رو عوض کرد. چرا؟ چون کلمه «مجرمیت» بار معنایی سنگینی داره و ممکنه باعث پیش داوری بشه، در حالی که «جلب به دادرسی» فقط یعنی پرونده آماده رفتن به دادگاهه، نه اینکه حتماً متهم مجرمه. این تغییر، نشون دهنده یه رویکرد مدرن تر و عادلانه تر تو نظام قضاییه.

«قرار جلب به دادرسی» به هیچ عنوان به معنی محکومیت قطعی متهم نیست. این تنها یک تشخیص مقدماتی است که پرونده را برای بررسی عمیق تر به دادگاه می فرستد.

۲. دیگه ابهام نداریم: فرق «قرار جلب به دادرسی» با بقیه اصطلاحات (حکم جلب و کیفرخواست) چیه؟

یکی از بزرگ ترین دلایل سردرگمی ها تو مسائل حقوقی، شباهت اسمی بعضی اصطلاحاته. «حکم جلب دادرسی» دقیقاً یکی از همین هاست که اغلب با «حکم جلب» یا «کیفرخواست» اشتباه گرفته میشه. بیایید با هم فرق های اصلی این سه تا رو ببینیم تا دیگه هیچ ابهامی نمونه.

تفاوت «قرار جلب به دادرسی» با «حکم جلب» (یا دستور جلب)

اینجا همون جاییه که اغلب مردم دچار سوءتفاهم میشن. خیلی ها فکر می کنن «حکم جلب دادرسی» همون «حکم جلب» معروفه، در حالی که این دو تا از زمین تا آسمون با هم فرق دارن!

• حکم جلب (دستور جلب): این همون چیزیه که مردم عادی بیشتر می شناسن. وقتی قاضی (بازپرس یا دادستان) دستور میده که یه نفر رو دستگیر کنن و به دادسرا یا دادگاه بیارن، این میشه «حکم جلب». مثلاً اگه متهم به احضاریه توجه نکنه و نیاد، یا اگه لازم باشه سریعاً بازداشت بشه. حکم جلب یه دستور اجرایی و فیزیکیه؛ یعنی پلیس یا ضابطین قضایی میرن اون فرد رو پیدا می کنن و میارنش.
• قرار جلب به دادرسی: این اصلاً ربطی به دستگیری و آوردن کسی نداره! «قرار جلب به دادرسی» یه تصمیم قضاییه که بازپرس میگیره و میگه: «آقا/خانم متهم! دلایل کافی برای اینکه بفرستیمت دادگاه وجود داره.» این قرار، مربوط به سرنوشت پرونده ست، نه دستگیری متهم.

پس، یادتون باشه: حکم جلب یعنی «برید فلانی رو دستگیر کنید بیارید»، ولی قرار جلب به دادرسی یعنی «پرونده فلانی رو بفرستید دادگاه تا به اتهاماتش رسیدگی بشه». کاملاً متفاوته، نه؟

تفاوت «قرار جلب به دادرسی» با «کیفرخواست»

این دو تا هم خیلی با هم قاطی میشن، چون پشت سر هم میان. اما اینا هم مثل هم نیستن:

• قرار جلب به دادرسی: این تصمیم بازپرسه که میگه دلایل کافی برای اتهام وجود داره و باید پرونده بره دادگاه. یه جورایی، نظر بازپرس درباره کافی بودن شواهد برای فرستادن پرونده به دادگاهه.
• کیفرخواست: این سندی هست که دادستان صادر می کنه. بعد از اینکه بازپرس قرار جلب به دادرسی رو صادر کرد و دادستان هم باهاش موافقت کرد، دادستان کیفرخواست رو تنظیم می کنه. توی کیفرخواست، اتهامات متهم به صورت خیلی دقیق، همراه با ادله و شواهد، و البته درخواست مجازات، نوشته میشه. این سند، مبنای شروع محاکمه توی دادگاهه.

پس اگه بخوایم یه جور زنجیره رو تصور کنیم، اول تحقیقات مقدماتی انجام میشه، بعد اگه دلایل کافی بود، بازپرس «قرار جلب به دادرسی» صادر می کنه. اگه دادستان هم تاییدش کرد، «کیفرخواست» صادر میشه و بعد هم پرونده میره دادگاه برای محاکمه.

یک مقایسه سریع و کاربردی

ویژگی	قرار جلب به دادرسی	حکم جلب	کیفرخواست
صادرکننده	بازپرس/دادیار	قاضی (بازپرس/دادستان)	دادستان
هدف	تشخیص کفایت دلایل برای اتهام و ارسال به دادگاه	دستگیری و بازداشت فرد	اعلام رسمی اتهامات و شروع محاکمه
ماهیت	تصمیم قضایی در مورد پرونده	دستور اجرایی و فیزیکی	سند حقوقی برای شروع محاکمه

تفاوت با «قرار منع تعقیب» و «قرار موقوفی تعقیب»

برای اینکه بهتر این قرار رو بفهمیم، خوبه که بدونیم نقطه مقابلش چیه. «قرار جلب به دادرسی» درست برعکس «قرار منع تعقیب» و «قرار موقوفی تعقیب» قرار می گیره:

• قرار منع تعقیب: اگه بازپرس ببینه دلایل کافی برای اینکه اتهام رو به متهم نسبت بدیم وجود نداره، یا اصلاً عملی که انجام شده جرم نیست، «قرار منع تعقیب» صادر می کنه.
• قرار موقوفی تعقیب: این قرار وقتی صادر میشه که جرم اتفاق افتاده و متهم هم مشخصه، اما یه دلایلی مثل فوت متهم، گذشت شاکی تو جرائم قابل گذشت، مشمول عفو شدن، یا منسوخ شدن قانون مربوط به اون جرم، باعث میشه دیگه نتونیم پرونده رو جلو ببریم.

پس، وقتی «قرار جلب به دادرسی» صادر میشه، یعنی این دو قرار صادر نشده و پرونده قرار نیست اینجا تموم بشه، بلکه قراره بره دادگاه.

۳. پشتوانه قانونی و چه شرایطی برای صدور «قرار جلب به دادرسی» لازمه؟

هر تصمیمی توی سیستم قضایی باید یه پشتوانه قانونی محکم داشته باشه. «قرار جلب به دادرسی» هم از این قاعده مستثنی نیست و شرایط و مبانی قانونی خاص خودش رو داره که توی قانون آیین دادرسی کیفری، کاملاً مشخص شده. بیاید ببینیم چه چیزهایی باید باشن تا این قرار صادر بشه.

شرایط اصلی و ماهوی برای صدور قرار

اینکه بازپرس یا دادیار تصمیم بگیره «قرار جلب به دادرسی» رو صادر کنه، شوخی بردار نیست و باید یه سری شرایط اساسی و مهم وجود داشته باشه:

1. احراز وقوع جرم: اولین و مهم ترین چیز اینه که اصلاً جرمی اتفاق افتاده باشه و بازپرس مطمئن بشه که یه کار غیرقانونی و مجرمانه رخ داده.
2. کفایت دلایل و قرائن بر توجه اتهام به متهم: باید به اندازه ای دلیل و مدرک (مثل شهادت شهود، اقرار، مدارک، گزارش کارشناسی) وجود داشته باشه که نشون بده اتهام به متهم مربوط میشه و این دلایل اونقدر قوی باشن که بازپرس رو متقاعد کنن که پرونده ارزش فرستاده شدن به دادگاه رو داره.
3. وجود عناصر قانونی، مادی و معنوی جرم:
   • عنصر قانونی: اون کار تو یه قانون به عنوان جرم شناخته شده باشه.
   • عنصر مادی: اون کار مجرمانه واقعاً انجام شده باشه.
   • عنصر معنوی: متهم قصد انجام اون کار مجرمانه رو داشته باشه.

   اگه این سه تا عنصر وجود نداشته باشه، قرار جلب به دادرسی صادر نمیشه.

4. نبودن موانع قانونی برای تعقیب: گاهی جرمی اتفاق افتاده و دلایل کافی هم هست، اما یه سری مسائل قانونی مثل گذشت شاکی، مرور زمان، جنون متهم یا عفو عمومی، جلوی ادامه رسیدگی رو میگیره.

مواد قانونی مرتبط توی قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۹۲)

حالا بریم سراغ مواد قانونی که این قرار رو توشون میشه پیدا کرد:

• ماده ۲۶۴: میگه وقتی تحقیقات بازپرس تموم شد، باید حداکثر توی پنج روز، نظر خودش رو به صورت مستدل و مستند توی قالب یه قرار (مثل قرار جلب به دادرسی) اعلام کنه.
• ماده ۲۶۵: به صراحت میگه که: «هرگاه بازپرس عقیده به توجه اتهام داشته باشد، قرار جلب به دادرسی صادر و پرونده را با نظر خود برای اظهار نظر به دادستان ارسال می کند.» این ماده قلب ماجراست.
• ماده ۲۶۶: نقش دادستان رو نشون میده. وقتی پرونده با قرار جلب به دادرسی پیش دادستان میره، اگه دادستان تحقیقات بازپرس رو کافی ندونه، میتونه دستور بده که تحقیقات کامل بشه.
• ماده ۲۶۸: اگه دادستان با نظر بازپرس موافق باشه، بر اساس این ماده، ظرف دو روز باید کیفرخواست صادر کنه و پرونده رو سریع به دادگاه صالح بفرسته.
• ماده ۲۷۶: این ماده یه مورد خاص رو میگه. اگه دادگاه یه «قرار منع تعقیب» رو نقض کنه و خودش به این نتیجه برسه که باید «قرار جلب به دادرسی» صادر بشه، در این صورت دیگه نیازی به دادستان نیست و بازپرس وظیفه داره متهم رو احضار کنه، اتهام رو بهش تفهیم کنه، آخرین دفاعش رو بگیره و پرونده رو به دادگاه بفرسته.

۴. مراحل عملی صدور قرار جلب به دادرسی: از شکایت تا دادگاه

حالا که فهمیدیم «قرار جلب به دادرسی» یعنی چی و چه پشتوانه قانونی داره، وقتشه که ببینیم این قرار تو دنیای واقعی، از کجا شروع میشه و چه مراحلی رو طی می کنه تا به دست ما برسه یا ما باهاش روبرو بشیم.

1. آغاز رسیدگی: شکایت یا گزارش جرم

   همه چی از یه جا شروع میشه؛ یا شاکی خصوصی از یه جرم شکایت می کنه، یا مراجع قضایی یا پلیس (ضابطین) گزارش یه جرم رو میدن. این شروع ماجرای پرونده توی دادسراست.

2. تحقیقات مقدماتی در دادسرا

   وقتی پرونده وارد دادسرا شد، بازپرس یا دادیار مثل یه کارآگاه شروع می کنن به تحقیق: جمع آوری ادله، استماع شهادت، تحقیقات محلی، کارشناسی و هر چیزی که به روشن شدن قضیه کمک کنه.

3. احضار و بازجویی از متهم و اخذ آخرین دفاع

   یه مرحله خیلی مهم، احضار متهم به دادسراست. متهم میاد و ازش بازجویی میشه و فرصت داره که از خودش دفاع کنه. بازپرس حتماً باید آخرین دفاع متهم رو بگیره، این یه حق اساسی برای متهمه.

4. صدور قرار جلب به دادرسی توسط بازپرس یا دادیار

   بعد از اینکه تمام تحقیقات انجام شد و بازپرس به این نتیجه رسید که دلایل کافی برای انتساب اتهام به متهم وجود داره، نوبت به صدور «قرار جلب به دادرسی» میرسه.

5. ارسال پرونده به دادستان جهت بررسی و اعلام موافقت

   قرار جلب به دادرسی که صادر شد، پرونده نباید همین جوری بره دادگاه. باید اول بره پیش دادستان. دادستان وظیفه داره این قرار رو بررسی کنه و ببینه آیا با نظر بازپرس موافقه یا نه. دادستان سه روز فرصت داره تا نظرش رو اعلام کنه.

6. در صورت موافقت دادستان: صدور کیفرخواست

   اگه دادستان با قرار جلب به دادرسی بازپرس موافق باشه، اون وقت خودش «کیفرخواست» رو صادر می کنه. کیفرخواست همون سندی هست که توش اتهامات دقیق متهم، دلایل و مدارک، و درخواست دادستان برای مجازات متهم نوشته شده.

7. ارسال پرونده (با کیفرخواست) به دادگاه کیفری صالح

   بالاخره پرونده، حالا با یه «قرار جلب به دادرسی» تایید شده و یه «کیفرخواست»، از دادسرا میره به دادگاه کیفری صالح. اینجا دیگه نوبت قاضی دادگاهه که به پرونده رسیدگی کنه و حکم نهایی رو صادر کنه.

۵. چی میشه بعدش؟ آثار و نتایج حقوقی صدور قرار جلب به دادرسی

خب، فرض کنیم تمام مراحلی که گفتیم طی شد و «قرار جلب به دادرسی» هم صادر و تایید شد. حالا چه اتفاقی برای پرونده و متهم میفته؟ این قرار چه اثرهایی داره؟

1. آغاز مرحله رسیدگی در دادگاه کیفری

   مهم ترین نتیجه صدور این قرار، اینه که دیگه کار دادسرا با پرونده تموم میشه و پرونده وارد مرحله جدیدی به نام رسیدگی در دادگاه کیفری میشه. اینجا دیگه خبری از تحقیقات مقدماتی نیست، بلکه قراره به صورت جدی به اتهامات رسیدگی بشه و جلسه محاکمه تشکیل بشه.

2. احتمال ابقاء یا تشدید قرارهای تأمین کیفری

   اگه توی مرحله دادسرا برای متهم قرارهای تأمین کیفری مثل وثیقه یا کفالت صادر شده باشه، این قرارها همچنان پابرجا میمونن. حتی ممکنه اگه لازم باشه، بسته به نوع جرم و شرایط جدید، این قرارها شدیدتر هم بشن تا از فرار متهم جلوگیری بشه.

3. فرصت متهم برای دفاع ماهوی در دادگاه

   صدور «قرار جلب به دادرسی» به معنی قطعی شدن مجرمیت نیست. تازه اینجا فرصت اصلی برای متهم پیش میاد که در یک فضای رسمی تر و با امکانات دفاعی بیشتر، از خودش دفاع کنه، مدارک جدید ارائه بده و بی گناهیش رو ثابت کنه.

4. امکان صدور حکم برائت یا محکومیت توسط دادگاه

   پس از اینکه دادگاه به تمام جوانب پرونده رسیدگی کرد و دفاعیات متهم رو شنید، در نهایت یکی از این دو حالت پیش میاد: حکم برائت (تبرئه متهم) یا حکم محکومیت (صدور مجازات). می بینید؟ «قرار جلب به دادرسی» فقط یه مرحله میانی برای فرستادن پرونده به دادگاهه و حرف آخر رو دادگاه میزنه.

۶. میشه به «قرار جلب به دادرسی» اعتراض کرد؟

این یکی از مهم ترین سوالاتیه که برای متهم و خانواده اش پیش میاد. آیا میشه به این قرار اعتراض کرد و جلوی رفتن پرونده به دادگاه رو گرفت؟ بیایید این موضوع رو روشن کنیم.

توضیح صریح: این قرار مستقیم قابل اعتراض نیست!

اگه بخوایم رک و راست بگیم، باید گفت که متهم نمی تونه به صورت مستقیم و جداگانه به «قرار جلب به دادرسی» اعتراض کنه. یعنی هیچ راه قانونی برای اینکه متهم بتونه بعد از صدور این قرار، یه فرم پر کنه و بگه «آقا من به این قرار اعتراض دارم»، وجود نداره.

چرا نمیشه اعتراض کرد؟

دلیلش خیلی منطقیه: «قرار جلب به دادرسی» همون طور که بارها تاکید کردیم، به معنی قطعی شدن مجرمیت نیست. این قرار فقط نظر بازپرسه که میگه دلایل کافی برای اینکه پرونده بره دادگاه و توی اونجا به اتهام رسیدگی بشه، وجود داره. این یه مرحله میانی توی دادرسیه و قانون گذار خواسته روند دادرسی سرعت بگیره و پرونده سریع تر به مرحله اصلی (یعنی دادگاه) برسه. اگه قرار بود به هر مرحله ای اعتراض بشه، پرونده ها سال ها توی راهروهای دادگستری می موندن.

بر اساس قانون، «قرار جلب به دادرسی» جزء قرارهای نهایی دادسراست که مستقیماً قابل اعتراض از سوی متهم نیست، چرا که به معنای قطعیت مجرمیت فرد محسوب نمی شود.

راهکار متهم چیه؟ دفاع در دادگاه!

اینکه نمیشه مستقیم اعتراض کرد، به این معنی نیست که متهم هیچ راه دفاعی نداره. برعکس! راه اصلی دفاع متهم، توی خود دادگاهه. متهم (و البته وکیلش) باید تمام تلاشش رو بکنه تا توی دادگاه، بی گناهیش رو ثابت کنه. اونجا میتونه مدارک جدید ارائه بده، شهودش رو معرفی کنه، و با دلایل محکم، نظر قاضی دادگاه رو جلب کنه. اگه دادگاه دفاعیات متهم رو بپذیره و قانع بشه، حکم برائت صادر می کنه و عملاً «قرار جلب به دادرسی» بی اثر میشه.

یه نکته خاص: اعتراض شاکی به قرار منع تعقیب

یه حالت هست که به صورت غیرمستقیم ممکنه به «قرار جلب به دادرسی» منجر بشه. اگه بازپرس برای یه متهم «قرار منع تعقیب» صادر کنه (یعنی بگه دلایل کافی برای اتهام نیست)، شاکی میتونه به این قرار اعتراض کنه. اگه دادگاه به اعتراض شاکی رسیدگی کنه و تشخیص بده که حق با شاکیه و دلایل کافی برای اتهام وجود داره، اون وقت میتونه «قرار منع تعقیب» رو نقض کنه و خودش «قرار جلب به دادرسی» رو صادر کنه (همون طور که توی ماده ۲۷۶ قانون آیین دادرسی کیفری گفتیم). پس این یه حالت خاصه که از اعتراض به یه قرار دیگه (منع تعقیب) شروع میشه و ممکنه به صدور «قرار جلب به دادرسی» برسه.

۷. یک نمونه قرار جلب به دادرسی (فرضی)

برای اینکه بهتر متوجه بشید یه «قرار جلب به دادرسی» چه شکلیه و چه اطلاعاتی توش نوشته میشه، بیایید یه نمونه فرضی رو با هم ببینیم. البته باید یادتون باشه که این فقط یه نمونه کلیه و هر پرونده ای مشخصات خاص خودش رو داره.

بسمه تعالی
دادسرای عمومی و انقلاب شهر [نام شهر]
شعبه [شماره شعبه] بازپرسی

قرار جلب به دادرسی

شماره پرونده: [شماره پرونده]
شماره بایگانی شعبه: [شماره بایگانی]
تاریخ صدور: ۱۴۰۳/۰۴/۱۵

متهم:
آقای/خانم: [نام و نام خانوادگی متهم]
نام پدر: [نام پدر]
تاریخ تولد: [تاریخ تولد]
محل اقامت: [آدرس کامل متهم]
شغل: [شغل متهم]
کد ملی: [کد ملی متهم]

شاکی:
آقای/خانم: [نام و نام خانوادگی شاکی]
نام پدر: [نام پدر]
محل اقامت: [آدرس کامل شاکی]

اتهام:
سرقت ساده از منزل مسکونی

مواد قانونی ناظر بر اتهام:
ماده ۶۶۱ قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات)

خلاصه ادله و مستندات اتهام:
۱. شکایت شاکی و صورتجلسه کلانتری [شماره کلانتری]
۲. شهادت گواهان آقای الف و خانم ب که در تاریخ [تاریخ] متهم را در حال خروج از محل سرقت مشاهده کرده اند.
۳. کشف بخشی از اموال مسروقه (یک عدد ساعت مچی و دو عدد انگشتر) در بازرسی از منزل متهم، مطابق با گزارش مورخ [تاریخ گزارش] ضابطین دادگستری.
۴. اظهارات متهم در مراحل اولیه تحقیقات که دلالت بر حضور وی در محل جرم در زمان وقوع حادثه دارد.
۵. نظریه کارشناسی تطبیق اثر انگشت متهم با اثر انگشت کشف شده در محل سرقت، مورخ [تاریخ نظریه].

نتیجه گیری و صدور قرار:
با توجه به محتویات پرونده، شکایات مطروحه، اظهارات شهود، کشف اموال مسروقه نزد متهم، نظریه کارشناسی و سایر قرائن و امارات موجود که جملگی دلالت بر وقوع بزه سرقت ساده و انتساب آن به متهم فوق الذکر دارد و با عنایت به احراز عناصر قانونی، مادی و معنوی جرم و کفایت ادله موجود، قرار جلب به دادرسی متهم فوق صادر و پرونده جهت اظهارنظر و صدور کیفرخواست به محضر دادستان محترم عمومی و انقلاب [نام شهر] ارسال می گردد.

مقام قضایی صادرکننده:
[نام و نام خانوادگی بازپرس/دادیار]
[سمت: بازپرس شعبه / دادیار شعبه]
امضاء

همون طور که تو این نمونه می بینید، تو قرار جلب به دادرسی، تمام مشخصات پرونده، متهم، شاکی، نوع اتهام، مواد قانونی مرتبط و مهم تر از همه، خلاصه دلایلی که باعث شده این قرار صادر بشه، به صورت دقیق نوشته میشه. اینطوری هم متهم میدونه با چه اتهامی و بر اساس چه مدارکی مواجهه، هم پرونده برای دادگاه کاملاً آماده و شفاف میره.

۸. جمع بندی نهایی: حالا فهمیدیم حکم جلب دادرسی یعنی چه!

خب، به انتهای بحث شیرین و البته مهممون رسیدیم. امیدوارم حالا دیگه «حکم جلب دادرسی» برای هیچ کدوممون یه اصطلاح مبهم و گیج کننده نباشه و خوب فهمیده باشیم که منظور اصلی، همون قرار جلب به دادرسی هست که توی مراحل کیفری کاربرد داره.

اگه بخوایم خیلی خلاصه بگیم، قرار جلب به دادرسی یه تصمیم حیاتی توی دادسراست که بعد از تحقیقات مفصل بازپرس یا دادیار صادر میشه و میگه که دلایل کافی برای فرستادن پرونده متهم به دادگاه وجود داره. این قرار به هیچ وجه به معنای دستگیری متهم (که کار «حکم جلب»ه) یا همون کیفرخواست (که کار دادستانه) نیست؛ بلکه یه مرحله میانی برای آماده شدن پرونده و رفتن به دادگاهه. در واقع، بازپرس می گه: «من پرونده رو کامل بررسی کردم و فکر می کنم متهم باید توی دادگاه پاسخگو باشه.»

یادتون باشه که این قرار مستقیم قابل اعتراض نیست، چون تازه اول راه دادگاهه. دفاع اصلی متهم باید توی خود دادگاه باشه، جایی که فرصت داره با کمک وکیل و ارائه مدارک، بی گناهیش رو ثابت کنه.

با این اوصاف، اگه خدای نکرده خودتون یا یکی از عزیزانتون با چنین وضعیتی روبرو شدید، بهترین کار اینه که حتماً با یه وکیل متخصص کیفری مشورت کنید. یه وکیل خوب میتونه شما رو توی تمام این مراحل راهنمایی کنه، از حقوق شما دفاع کنه و بهترین مسیر رو برای رسیدگی به پرونده نشونتون بده. اینطوری خیالتون راحت تره و می دونید قدم به قدم باید چیکار کنید.