خلاصه کتاب مقدمه ای بر روانشناسی یونگ ( نویسنده فریدا فوردهام )

کتاب مقدمه ای بر روانشناسی یونگ اثر فریدا فوردهام، یک نقشه راه عالی برای ورود به دنیای پیچیده کارل گوستاو یونگ و روانشناسی تحلیلی اوست. این کتاب که حتی خود یونگ هم آن را تایید کرده، کمک می کند تا مفاهیم عمیق او را به زبان ساده بفهمیم و دریچه ای به سوی خودشناسی باز کنیم.

تاحالا شده فکر کنید روانشناسی یونگ چقدر پیچیده به نظر می رسد؟ کلی اصطلاح غریب و ایده های فلسفی که آدم را گیج می کند. راستش را بخواهید، من هم همین حس را داشتم. اما فریدا فوردهام با کتابش به اسم مقدمه ای بر روانشناسی یونگ، واقعاً کار ما را راحت کرده. این کتاب مثل یک راهنماست که دستمان را می گیرد و قدم به قدم ما را وارد دنیای یونگ می کند، بدون اینکه بخواهیم هزاران صفحه از کتاب های اصلی اش را بخوانیم و سر در بیاوریم. شاید باورش سخت باشد، اما خود کارل یونگ هم این کتاب را تأیید و تحسین کرده. می بینید؟ یعنی داریم از معتبرترین منبع، سراغ یونگ می رویم. پس اگر آماده اید که سفری جذاب به اعماق روان داشته باشیم و ببینیم فریدا فوردهام چطور این راه را برایمان هموار کرده، با من همراه باشید.

فریدا فوردهام: پیشگام در معرفی یونگ

شاید بپرسید اصلاً این فریدا فوردهام کیست که کارل یونگ اینقدر قبولش داشته؟ فریدا فوردهام، خودش یک مددکار اجتماعی، روانپزشک و تحلیلگر یونگی بوده. یعنی هم در این حوزه متخصص بوده، هم از نزدیک با مفاهیم یونگ سروکار داشته. چیزی که کار او را خیلی ویژه می کند، این است که توانسته پیچیده ترین ایده های یونگ را با یک زبان ساده و شیوا بیان کند. خیلی ها فکر می کنند فقط باید کتاب های خود یونگ را خواند تا او را فهمید، اما راستش را بخواهید، زبان یونگ برای خیلی ها سخته و باید برای فهمش کلی وقت گذاشت. فوردهام آمده و این کار را برایمان کرده. او مفاهیم را طوری بیان می کند که هم دقیق و درست است، هم هر کسی می تواند آن را بفهمد.

فوردهام نه تنها یک مترجم خوب برای ایده های یونگ بود، بلکه خودش هم علاقه زیادی به ذهن ناخودآگاه داشت و تحقیقاتش همیشه در این راستا بود. همین علاقه و نزدیکی او به کار یونگ باعث شده که کتابش، یک مقدمه بی نظیر و قابل اعتماد برای کسانی باشد که می خواهند تازه وارد دنیای یونگ شوند. اصلاً خود یونگ در مقدمه این کتاب نوشته که فوردهام کاری کرده که او خودش مدیونش شده، چون توانسته مفاهیم سخت او را به زبان روان بیان کند. پس اگر دنبال یک شروع خوب برای فهم یونگ هستید، این کتاب بهترین جاست.

مبانی روانشناسی تحلیلی یونگ (از دیدگاه فوردهام)

خب، آماده اید که وارد بخش های اصلی روانشناسی یونگ شویم؟ فوردهام در کتابش، مثل یک راهنمای دلسوز، قدم به قدم ما را با ساختار روان از نگاه یونگ آشنا می کند. اینجا خبری از فرمول های پیچیده و حفظیات خشک نیست، فقط یک نگاه جدید به خودمان و دنیای درونمان.

روان و ساختار آن: خودآگاه، ناخودآگاه فردی و ناخودآگاه جمعی

یونگ معتقد بود روان ما یک چیز ساده نیست، بلکه لایه های مختلفی دارد. مثل یک کوه یخ که فقط نوک آن روی آب است و بخش عظیمش زیر آب پنهان شده. این سه لایه از نظر یونگ، پایه های روان ما هستند:

• خودآگاه: این همون قسمتی از روان ماست که می شناسیمش و ازش خبر داریم. افکار، احساسات و خاطراتی که الان توی ذهنمان هستن و می تونیم بهشون دسترسی داشته باشیم. مثلاً الان که دارید این متن رو می خونید، دارید از بخش خودآگاه ذهن تون استفاده می کنید.

• ناخودآگاه فردی: یک لایه زیر خودآگاه قرار داره. اینجا پر از خاطرات فراموش شده، افکار سرکوب شده، تمایلات و احساساتیه که زمانی خودآگاه بودند ولی الان به هر دلیلی از دسترس مستقیم ما خارج شدن. مثلاً ممکنه یه خاطره ای از بچگی داشته باشید که الان یادتون نیاد، ولی اگه کسی یه کلمه بگه، یهو همه چیز یادتون بیاد. این ها توی ناخودآگاه فردی ما هستن. یونگ این بخش رو پر از عقده ها می دونست، یعنی مجموعه ای از افکار و احساسات که دور یک موضوع خاص شکل گرفتن و بار هیجانی دارن.

• ناخودآگاه جمعی: حالا می رسیم به قسمت جذاب و شاید کمی عجیب ماجرا! ناخودآگاه جمعی، عمیق ترین و بنیادی ترین لایه روانه. یونگ می گفت این بخش از روان، ارثی و جهانیه. یعنی همه انسان ها، فارغ از فرهنگ، نژاد و زمان، یک سری الگوهای مشترک رو توی ناخودآگاه جمعی شون دارن. این الگوها رو یونگ اسمش رو گذاشت کهن الگوها. این ناخودآگاه جمعی مثل یک کتابخونه عظیمه که تجربیات و حکمت تمام اجداد ما از اول تاریخ تا الان رو توی خودش ذخیره کرده.

شاید بگید فرق این ناخودآگاه یونگ با فروید چیه؟ خب، فروید بیشتر روی بخش های تاریک، تمایلات جنسی سرکوب شده و درگیری های دوران کودکی توی ناخودآگاه تاکید داشت. اما یونگ به ناخودآگاه، به خصوص ناخودآگاه جمعی، نگاه مثبت تری داشت. او معتقد بود این بخش نه تنها جایگاه سرکوب ها نیست، بلکه منبع خلاقیت، معنویت، و پتانسیل های رشدی ماست. یعنی یک گنجینه عظیم برای خودشناسی و رسیدن به تمامیت.

کهن الگوها (Archetypes): الگوهای جهانی روان

همانطور که گفتم، کهن الگوها همون الگوهای جهانی و ارثی ای هستن که توی ناخودآگاه جمعی ما وجود دارن. فوردهام به خوبی توضیح می ده که این ها ساختارهایی روانی اند که خودشون شکل خاصی ندارن، اما وقتی با تجربه ما ترکیب می شن، خودشون رو به صورت نمادها، تصاویر و ایده های مشخص نشون می دن. مثل یک قالب یا طرح اولیه که توی ذهن همه آدم ها هست و بسته به فرهنگ و تجربه هر کس، به شکل های مختلفی بروز پیدا می کنه.

فوردهام روی چند تا از کهن الگوهای اصلی که یونگ خیلی بهشون پرداخته، مانور می ده. بریم ببینیم چی هستن:

• پرسونا (Persona): نقاب اجتماعی
  پرسونا همون ماسکیه که ما توی اجتماع به چهره می زنیم. این کهن الگو به ما کمک می کنه با دنیای بیرون ارتباط برقرار کنیم و خودمون رو به شکلی که جامعه ازمون انتظار داره، نشون بدیم. مثلاً شما توی محل کار یک جور رفتار می کنید، توی جمع دوستانه یک جور دیگه، و جلوی خانواده تون هم جور دیگری. همه اش خود شما هستید، ولی هر بار یک جنبه ای از خودتون رو بیشتر نشون می دید. مهم اینه که این نقاب، ما رو از خود واقعی مون دور نکنه.

• سایه (Shadow): بخش ناپذیرفته و تاریک شخصیت
  سایه اون بخش از شخصیت ماست که دوستش نداریم، ازش خجالت می کشیم یا توی خودآگاهمون پنهانش کردیم. تمام ویژگی ها، تمایلات و غرایزی که فکر می کنیم بد هستن یا جامعه قبولشون نداره. سایه می تونه جنبه های منفی مثل حسادت، خشم یا خودخواهی باشه، اما گاهی وقت ها ویژگی های مثبت مثل خلاقیت یا خودجوشی هم ممکنه توی سایه پنهان بشن چون ازشون می ترسیم یا یاد گرفتیم که نباید اون ها رو بروز بدیم. یونگ معتقد بود تا سایه مون رو نشناسیم و باهاش کنار نیایم، نمی تونیم به تمامیت برسیم. شناخت سایه، بخش مهمی از خودشناسیه.

• آنیما و آنیموس (Anima & Animus): کهن الگوهای جنس مخالف در ناخودآگاه
  این دو کهن الگو خیلی جالبن. آنیما (Anima) جنبه زنانه ناخودآگاه در مردانه، و آنیموس (Animus) جنبه مردانه ناخودآگاه در زنانه. یونگ می گفت توی روان هر کدوم از ما، ویژگی های جنس مخالف هم وجود داره. مثلاً یک مرد ممکنه جنبه های لطیف، عاطفی و شهودی داشته باشه که از آنیمای او میاد، و یک زن ممکنه جنبه های منطقی، فعال و قاطع داشته باشه که از آنیموسش سرچشمه می گیره. یکپارچه سازی این بخش ها کمک می کنه تا آدم ها کامل تر و متعادل تر بشن و روابط بهتری با جنس مخالف داشته باشن.

• خود (Self): مرکز یکپارچگی روان و هدف نهایی فرایند فردیت
  خود یا Self، مهم ترین کهن الگوی یونگه. این مرکز تمامیت روان ماست، جایی که خودآگاه و ناخودآگاه با هم یکی می شن. خود اون هدفیه که روان ما به سمتش حرکت می کنه و به ما کمک می کنه تا به بهترین ورژن از خودمون تبدیل بشیم. رسیدن به خود همون چیزیه که یونگ بهش می گفت فرایند فردیت، یعنی یک سفر مادام العمر برای شناخت و یکپارچه سازی تمام بخش های وجودمون.

این کهن الگوها خودشون رو فقط توی روان ما نشون نمی دن. فوردهام توضیح می ده که چطور این الگوهای جهانی رو می تونیم توی داستان های اساطیری، افسانه ها، خواب ها، دین، و حتی هنر پیدا کنیم. همه جا ردپای اون ها هست، چون ریشه شون توی عمق مشترک روان همه انسانه.

مفاهیم کلیدی و نظریات بنیادی یونگ

بعد از اینکه فوردهام ما رو با ساختار روان و کهن الگوها آشنا می کنه، می ره سراغ بقیه مفاهیم و نظریات بنیادی یونگ که همه شون به هم ربط دارن و همدیگه رو تکمیل می کنن. آماده باشید که کلی چیزهای جدید یاد بگیریم!

تیپ های روانشناختی (Psychological Types): درون گرایی و برون گرایی

حتماً کلمه های درون گرا و برون گرا رو شنیدید. یونگ اولین کسی بود که این مفاهیم رو به روانشناسی آورد. او دو نگرش اصلی رو معرفی کرد:

• درون گرایی (Introversion): این آدما بیشتر انرژی شون رو از دنیای درون خودشون می گیرن. یعنی بیشتر به افکار، احساسات و تجربیات داخلی خودشون توجه می کنن. لزوماً خجالتی نیستن، اما ممکنه ترجیح بدن توی جمع های کوچیک تر باشن یا برای شارژ شدن به تنهایی نیاز دارن.

• برون گرایی (Extraversion): برون گراها برعکسن؛ انرژی شون رو از دنیای بیرون، از تعامل با آدم ها و فعالیت های اجتماعی می گیرن. بیشتر به سمت واقعیت های عینی و اتفاقات خارجی تمایل دارن.

یونگ فقط به این دو نگرش بسنده نکرد، چهار کارکرد روانشناختی اصلی رو هم بهشون اضافه کرد: تفکر، احساس، حس و شهود. این کارکردها نشون می دن که ما چطور اطلاعات رو درک و پردازش می کنیم و چطور تصمیم می گیریم. ترکیب این نگرش ها با چهار کارکرد، هشت تیپ روانشناختی رو به وجود می آره. مثلاً یک آدم ممکنه برون گرای حسی باشه یا درون گرای متفکر. فهمیدن این تیپ شناسی خیلی مهمه، چون کمک می کنه هم خودمون رو بهتر بشناسیم، هم تفاوت های بقیه رو درک کنیم و روابط بهتری بسازیم.

فرایند فردیت (Individuation): سفر به سوی تمامیت

فرایند فردیت، هسته اصلی روانشناسی یونگه. فوردهام توضیح می ده که این یک سفر طولانیه که در طول زندگی اتفاق می افته و هدفش رسیدن به تمامیت و یکپارچگی روانه. یعنی چی؟ یعنی اینکه ما بتونیم تمام بخش های وجودمون، چه اونایی که می شناسیم و چه اونایی که توی ناخودآگاه پنهان شدن (مثل سایه، آنیما/آنیموس)، رو بشناسیم و اون ها رو با هم آشتی بدیم.

این فرایند آسون نیست و پر از چالش و درگیری های درونیه. یونگ معتقد بود وقتی به میانسالی می رسیم، این سفر جدی تر می شه، چون اون موقع دیگه هدفمون فقط پیدا کردن جایگاه توی اجتماع نیست، بلکه می خوایم خود واقعی مون رو پیدا کنیم. فردیت یعنی تبدیل شدن به اون چیزی که واقعاً هستیم، نه اون چیزی که جامعه یا دیگران از ما انتظار دارن. این سفر آدم رو به سمت خود هدایت می کنه، یعنی مرکزیت روان.

رویاها و تعبیر آن ها: پیام های ناخودآگاه

از نظر یونگ، رویاها فقط چند تا تصویر بی معنی نیستن که وقت خواب توی سرمون می چرخن. برعکس، رویاها پیام های خیلی مهمی از ناخودآگاه ما هستن. فوردهام به خوبی توضیح می ده که یونگ رویاها رو ابزاری برای جبران، رشد و خودتنظیمی روان می دونست. یعنی اگه توی بیداری به یک جنبه ای از وجودمون کم توجهی می کنیم، ناخودآگاه توی خواب، اون رو بهمون یادآوری می کنه تا تعادل برقرار بشه.

یونگ توی تعبیر رویا با فروید فرق داشت. فروید بیشتر دنبال ریشه های جنسی یا سرکوب شده بود و یک جورایی رویا رو شاهراه ناخودآگاه می دونست که آرزوهای پنهان رو نشون می ده. اما یونگ روی معنی نمادین رویا و ارتباطش با فرایند فردیت تاکید می کرد. یعنی هر نمادی توی رویا، برای هر کس معنی متفاوتی داره و باید با زندگی و تجربه های خود اون فرد سنجیده بشه.

یونگ می گفت: رویا یک واقعیت طبیعی است که نباید آن را دست کاری کرد، بلکه باید مورد مطالعه و درک قرار گیرد. رویا آن چیزی است که هست.

فوردهام یک مثال عالی از کتاب اصلی یونگ می آره به اسم میز چوب سفید که حسابی روشنه ماجرا چیه. فرض کنید کسی خواب یک میز چوب سفید رو می بینه. یونگ می گفت کافی نیست که بگیم این میز همون میز تحریر شماست، چون شاید میز تحریر شما اصلاً چوبی و سفید نباشه! باید از بیمار بپرسید: من هیچ تصوری از معنی ‘میز چوب سفید’ ندارم. این شیء را برایم توصیف کن و داستانش را بگو، جوری که من بفهمم چیست. این روش باعث می شه که بیمار تمام تداعی ها و ارتباطات ذهنی اش با اون نماد رو بگه، و بعد میشه معنای واقعی رویا رو فهمید. رویاها همیشه شخصی و منحصر به فردند و نباید با کتاب های تعبیر رویای عمومی تفسیرشون کرد.

روان درمانی یونگی (Analytical Psychotherapy)

وقتی مفاهیم یونگ رو می فهمیم، روان درمانی تحلیلی یونگی هم برامون روشن تر می شه. فوردهام توضیح می ده که هدف اصلی این درمان، کمک به فرد در فرایند فردیته. یعنی درمانگر سعی می کنه به فرد کمک کنه تا بخش های ناخودآگاه خودش رو بشناسه، با اون ها کنار بیاد و اون ها رو توی خودش یکپارچه کنه. اینجا تمرکز فقط روی حل مشکلات نیست، بلکه روی رشد و تکامل شخصیت هم هست.

تو این روش، رابطه بین درمانگر و مراجع خیلی مهمه. نمادها، رویاها، و حتی داستان های زندگی فرد نقش کلیدی توی درمان دارن. فرقش با فروید چیه؟ فروید بیشتر روی گذشته و ریشه های مشکلات توی کودکی تمرکز می کرد، در حالی که یونگ به حال و آینده و پتانسیل رشد فرد هم به یک اندازه اهمیت می داد. یونگ می خواست آدم ها رو به سمت تمامیت و معنی در زندگی سوق بده.

دین و معنویت از نگاه یونگ

یونگ مثل خیلی از روانشناس های دیگه، دین و معنویت رو چیزی جدا از روان نمی دید. او معتقد بود نیاز به معنویت، یک کارکرد طبیعی و اساسی روان انسانه. فوردهام اشاره می کنه که یونگ نمادهای دینی و اساطیری رو پر از کهن الگوها می دید و اون ها رو ابزاری برای کمک به فرایند فردیت می دونست. یعنی دین و باورهای معنوی، می تونن راهی باشن برای اینکه آدم ها با بخش های عمیق تر خودشون و با ناخودآگاه جمعی ارتباط برقرار کنن و معنی زندگی رو پیدا کنن.

اینجا یونگ اصلاً قضاوت نمی کنه که کدوم دین بهتره، فقط می گه این نیاز به معنا و ارتباط با چیزی فراتر از خودمون، توی همه انسان ها وجود داره و این یک بخش سالم و لازم برای روانه. یعنی روح انسان نیاز به بُعد معنوی داره تا به تعادل و آرامش برسه.

کاربردها و تأثیرات روانشناسی یونگ (از منظر فوردهام)

خب، تا اینجا کلی مفاهیم عمیق و جالب رو بررسی کردیم. اما این ها به چه درد زندگی روزمره می خورن؟ فوردهام توی کتابش، فقط به نظریات بسنده نمی کنه، بلکه به کاربردها و تأثیرات روانشناسی یونگ هم می پردازه.

یونگ و آموزش و پرورش (فصل ششم کتاب)

شاید براتون جالب باشه که یونگ در مورد تربیت بچه ها و نوجوان ها هم دیدگاه های مهمی داشت. فوردهام توی فصل ششم کتاب، به این موضوع می پردازه. از دیدگاه یونگ، آموزش و پرورش نباید فقط اطلاعات رو توی مغز بچه ها بریزه، بلکه باید به رشد تمام ابعاد شخصیت اون ها کمک کنه. یعنی معلم ها و والدین باید به ناخودآگاه بچه ها هم توجه کنن و به اون ها کمک کنن تا استعدادهای پنهانشون رو کشف کنن و به خودشون تبدیل بشن.

یونگ معتقد بود که باید به تفاوت های فردی بچه ها احترام گذاشت و هر کودک رو بر اساس تیپ روانشناختی خودش شناخت. اینطوری می شه بهترین راه رو برای پرورش خلاقیت و فردیت اون ها پیدا کرد. این دیدگاه یونگ، هنوز هم توی روش های نوین آموزش و پرورش حرف برای گفتن داره.

زندگی نامه یونگ در پایان کتاب

یکی از بخش های خوب کتاب فوردهام اینه که در انتها یک خلاصه از زندگی خود یونگ رو هم آورده. این بخش خیلی مهمه، چون کمک می کنه بفهمیم نظریات یونگ چطور از دل تجربیات و زندگی خودش بیرون اومده. وقتی می خونیم که یونگ با چه چالش هایی روبرو شد، چطور مسیر خودش رو از فروید جدا کرد، و چطور به مفاهیم عمیق ناخودآگاه جمعی رسید، نظریاتش برامون ملموس تر و قابل فهم تر می شن. انگار که داریم داستان زندگی یک کاوشگر رو می خونیم که توی اعماق روان سفر کرده و گنجینه هایی رو کشف کرده که حالا می خواد با ما به اشتراک بذاره.

چرا کتاب فوردهام هنوز هم یک مرجع است؟ (نقد و بررسی از منظر خلاصه)

خب، تا اینجا دیدیم که کتاب مقدمه ای بر روانشناسی یونگ چه حرف هایی برای گفتن داره. اما چرا با وجود این همه کتاب و مقاله درباره یونگ، هنوز هم این کتاب فریدا فوردهام اینقدر مهم و مرجعه؟

نقاط قوت: دقت، جامعیت، اعتبار و زبان ساده

این کتاب چند تا ویژگی برجسته داره که باعث شده ماندگار بشه:

• دقت و جامعیت: فوردهام با اینکه مفاهیم رو ساده کرده، اما چیزی رو از قلم ننداخته و همه بخش های اصلی نظریه یونگ رو با دقت پوشش داده.

• اعتبار (تأیید یونگ): همونطور که گفتم، خود یونگ این کتاب رو تایید کرده. این یعنی بالاترین سطح اعتبار برای یک کتاب مقدماتی درباره نظریات یونگ.

• زبان ساده و ساختار منطقی: شاید بهترین ویژگی کتاب همین باشه. زبان فوردهام خیلی روانه و مفاهیم رو قدم به قدم و با یک منطق روشن پیش می بره. انگار دارید با یک معلم مهربان و دانا صحبت می کنید.

ارزش افزوده برای خواننده: سهولت دسترسی به مفاهیم پیچیده

این کتاب واقعاً کار را برای ما خواننده ها راحت کرده. یونگ فیلسوف بزرگی بود و نوشته های خودش برای خیلی ها سنگین و پیچیده است. اما فوردهام این سنگینی رو از روی دوش ما برداشته و یک راه کوتاه و شیرین برای فهمیدن یونگ بهمون نشون داده. با خوندن این کتاب، می تونید یک بینش عمیق به روان خودتون و دنیای اطرافتون پیدا کنید، بدون اینکه توی دریای اصطلاحات غرق بشید.

البته یک نکته ای رو بگم. بعضی از ترجمه های فارسی قدیمی این کتاب، ممکنه کمی لحن ثقیل و جملات نامأنوس داشته باشن. این مشکلی از خود کتاب نیست، بلکه به ترجمه برمی گرده. با این حال، حتی با وجود این مسائل، محتوای اصلی کتاب و ارزشی که فوردهام ارائه داده، همچنان پابرجاست و ارزش درک رو داره. اگه خواستید کتاب رو بخونید، حتماً دنبال ترجمه های جدیدتر و روان تر باشید.

فریدا فوردهام اینقدر خوب کار کرده که یونگ در مقدمه کتابش نوشت: من از این بابت که خانم فوردهام توانسته اند با این ایجاز، به این درجه از روشنی برسند، مدیون ایشان هستم و این امر برایم بسیار باارزش است.

نتیجه گیری: میراث ماندگار یونگ در پرتو قلم فوردهام

در نهایت، کتاب مقدمه ای بر روانشناسی یونگ فریدا فوردهام، نه فقط یک خلاصه، بلکه یک شاهکار آموزشیه. این کتاب به ما نشون می ده که چطور مفاهیم عمیق و تأثیرگذار کارل یونگ مثل ناخودآگاه جمعی، کهن الگوها، تیپ های روانشناختی و فرایند فردیت، می تونن زندگی ما رو متحول کنن.

فوردهام یک راهنمای بی نظیره برای شروع سفر به دنیای درون. او کاری کرده که نظریات یونگ از حالت تئوری خشک و پیچیده دربیاد و برای هر کسی قابل فهم و کاربردی بشه. تأثیرات یونگ فقط توی روانشناسی نیست، بلکه توی هنر، ادبیات، فلسفه و حتی زندگی روزمره هم می شه ردپاش رو دید. مفاهیمش به ما کمک می کنه خودمون رو بهتر بشناسیم، آدم های اطرافمون رو بهتر درک کنیم و به سمت یک زندگی معنادارتر و کامل تر حرکت کنیم.

پیشنهاد می کنم بعد از اینکه با این خلاصه، یک دید کلی پیدا کردید، حتماً خود کتاب فریدا فوردهام رو تهیه کنید و بخونید. باور کنید که ارزشش رو داره. و اگه واقعاً جذب شدید، شاید وقتش باشه که برید سراغ آثار اصلی خود یونگ. این سفر به دنیای روان، یک ماجراجویی بی پایانه که همیشه چیزهای جدیدی برای یاد گرفتن داره.