کاهش خطر افسردگی در زنان متاهل با ورزش

لیجار/خراسان رضوی در تحقیق جدیدی محققان ارتباط بین ورزش بدنی و خطر افسردگی را در افراد متاهل بررسی کردند.

افسردگی، مشکل بهداشتی جهانی است که باعث ناراحتی مزمن، کمردرد، سردرد، بی خوابی، خشم و بدتر شدن روابط خانوادگی می شود. فعالیت بدنی، ازجمله ورزش های هوازی و بی هوازی، یوگا مثبت و تای چی می تواند به کاهش غم و اندوه کمک کند. ورزش جسمانی و افسردگی ارتباط پیچیده ای دارند که بر اساس جنسیت و وضعیت تاهل متفاوت است.

بر اساس نتایج تحقیقات، وضعیت تاهل نامناسب باعث کاهش مشارکت در فعالیت بدنی می شود، در حالی که وضعیت تاهل عالی آن را ارتقا می دهد. جنسیت همچنین بر رفتار ورزشی تاثیر می گذارد، زیرا زنان متاهل نسبت به مردان متاهل فعالیت بدنی کمتری دارند.

در تحقیق حاضر، محققان بررسی کردند که آیا فعالیت بدنی بر خطر افسردگی در بزرگسالان متاهل تاثیر می گذارد یا خیر.

این گروه شامل 15 هزار و 607 فرد متاهل از تحقیقات پانل خانواده چین در سال 2020، بدون احتساب 3734 فرد با مصاحبه ناقص یا غیرمداوم و 9249 نفر با داده های از دست رفته یا عدم واجد شرایط بودن، بود که توسط موسسه نظرسنجی علوم اجتماعی در دانشگاه پکن انجام شد.

آنان خطر افسردگی را با استفاده از مقیاس افسردگی مرکز مطالعات اپیدمیولوژیک ارزیابی کردند و نمرات بالای 20  نشان دهنده خطر بالا بود.

ارزیابی تمرین جسمانی، دوچرخه سواری و پیاده روی برای رفتن و برگشتن به محل کار را حذف کرد. این گروه از روش های آماری (آزمون ناپارامتریک کای اسکویر، آزمون ناپارامتریک یو مان- ویتنی و رگرسیون لجستیک باینری) برای بررسی تاثیر ورزش بدنی بر خطر افسردگی در افراد متاهل استفاده کردند.

آنان همچنین عوامل مبدایی مرتبط با وضعیت روانی و رفتار فیزیکی، مانند سن، جنس، محل سکونت، وضعیت تاهل و وضعیت کار را  به حساب آوردند.

عوامل دیگر شامل روابط زناشویی، احساسات زندگی و روابط اجتماعی بود. مولفه های رابطه زناشویی مورد ارزیابی رضایت زناشویی در رابطه با مشارکت اقتصادی و خانگی طرفین و احساسات زندگی مورد بررسی شامل رضایت از زندگی، سلامت ذهنی و آمادگی جسمانی خود ادراکی بود.

مولفه های روابط اجتماعی مورد بررسی، روابط بین فردی ذهنی و شهرت اجتماعی ذهنی بودند. محققان تفاوت های جنسیتی را با مقایسه جداگانه بین گروه های کم خطر و پرخطر افسردگی بررسی کردند.

نتایج

در مجموع، 365 (4.8 درصد) مرد و 527 (6.6 درصد) زن در معرض خطر بالای افسردگی قرار داشتند. محققان دریافتند فعالیت بدنی با خطر افسردگی در میان شرکت کنندگان در تحقیق مرتبط است.

آنان به سطوح بالاتر افسردگی در مناطق روستایی، بخش غربی، سطح تحصیلات پایین و جمعیت میانسال تا پیر اشاره کردند.

تنها خطر قابل توجه در میان زنان دارای فرزندان زیر 16 سال کشف شد، در حالی که گروه زنان متاهل بدون فرزند زیر 16 سال افسرده تر بودند. از نظر وضعیت شغلی، مردان بیکار بیشتر از زنان افسرده بودند. آزمون کای اسکویر تفاوت معنی داری بین دو گروه نشان نداد.

آزمون مان-ویتنی تفاوت معنی داری را در وضعیت اجتماعی درک شده بین زنان متاهل و مردان متاهل نشان نداد. با این حال، مردان متاهل، تفاوت های بسیار قابل توجهی را در همه عوامل نشان دادند.

در میان افراد کم خطر، محققان تفاوت های مبتنی بر جنسیت را در فراوانی ورزش، رضایت زناشویی، کمک مالی، کمک های خانگی، سلامت عمومی و تندرستی ذهنی یافتند.

آنان تفاوت های جنسیتی را در رضایت زناشویی، مشارکت مالی، مشارکت های خانوار، سلامت عمومی خود ادراکی و موقعیت اجتماعی در میان افراد در معرض خطر نیز یافتند.

تفاوت های آماری معنی داری بر اساس جنسیت در فراوانی ورزش در بین افراد کم خطر وجود داشت، اما هیچ یک در میان همتایان پرخطر آنان وجود نداشت.

یافته ها نشان می دهد که محققان باید تفاوت های جنسیتی را هنگام بررسی ارتباط بین ورزش جسمانی و خطر افسردگی در نظر بگیرند.

پس از ترکیب ویژگی های جمعیت شناسی و شناختی مهم، رگرسیون باینری نشان داد که رابطه بین دفعات ورزش و افسردگی در زنان از نظر آماری معنی دار است.

فعالیت بدنی با خطر افسردگی در زنان رابطه معکوس داشت، با این حال، ارتباط با افسردگی در مردان از نظر آماری معنی دار نبود.

رضایت بیشتر از زندگی، آمادگی جسمانی خود ادراک شده و سلامت ذهنی احتمال افسردگی را کاهش می دهد. رضایت زناشویی همچنین بر خطر افسردگی در زنان تاثیر می گذارد و رضایت بیشتر این خطر را کاهش می دهد. خطر افسردگی مردان با روابط بین فردی ذهنی مرتبط بود، اما با خطر افسردگی زنان ارتباطی نداشت.

نتیجه گیری

یافته های تحقیق نشان داد که بین فعالیت بدنی و افسردگی در روابط زناشویی، به ویژه در میان زنان، رابطه منفی وجود دارد که نشان می دهد مقابله کردن با احساسات ناخوشایند در میان زنان متاهل ممکن است شادی و هماهنگی خانواده را بهبود بخشد.

اگرچه ارتباط معنی داری بین فعالیت بدنی و افسردگی در مردان متاهل وجود نداشت، اما افسردگی همسر ممکن است بر عملکرد خانواده و خوشبختی زناشویی تاثیر بگذارد.

فعالیت بدنی می تواند به تسکین پریشانی روانی و حفظ هماهنگی خانواده کمک کند. این گزارش توجه بیشتر به سلامت روان زنان، تقویت شبکه های حمایت اجتماعی برای مشارکت زنان در ورزش، و غنی سازی منابع مادی و فرهنگی و فرصت ها را پیشنهاد می کند.

فعالیت بدنی منظم، به ویژه ورزش هایی که نیاز به مشارکت جمعی دارند، ممکن است به پویایی خانواده کمک کند.

یافته های این تحقیق در مجله BMC Public Health منتشر شده است.

منابع

https://www.ncbi.nlm.nih.gov

https://thedailysummary.news

https://www.news-medical.net

پایان خبر لیجار