ذوب شدن یخ های دایمی زیرزمینی در قطب ها اتفاق خوبی نیست. همین پارسال بود دانشمندان از کشف «ویروس زامبی» با قدمت 48500 سال در پرمافراست (یخ های دایمی) قطبی خبر دادند. آب شدن یخچال های دایمی قطبی فقط تشدید گرمایش جهانی را به همراه ندارد، بیماری های باستانی فراوانی هم که هزاران سال است در سرمای قطب خفته اند، بیدار می شوند.
به گزارش لیجار، یکی از عجیب ترین پدیده های مرتبط با ذوب شدن پرمافراست های قطبی، گسترش ابعاد دهانه عظیم باتاگایگا در سیبری است که محلی ها آن را «دروازه دوزخ» نامیده اند. تازه ترین تحقیقات نشان می دهد که این دهانه عظیم با سرعتی روزافزون زمین را می بلعد و سالانه با سرعت یک میلیون مترمکعب منبسط می شود. طول این دهانه در حال حاضر حدود 1 کیلومتر و عرض آن در پهن ترین بخش به 800 متر می رسد.
دهانه باتاگایکا در محدوده چرسکی، شمال شرقی سیبری واقع شده و درواقع نه یک دهانه که فرورفتگی ترموکارست است؛ نوعی فرورفتگی که در اثر فرونشست زمین به خاطر از بین رفتن یخچال های دایمی ایجاد می شود. دهانه باتاگایکا نخستین بار در سال 1991 کشف شد، پس ازآنکه این دهانه زیرزمینی بیشتر شکافت و بخش بزرگی از دامنه تپه را با خود برد. در ویدیوی زیر، رشد این دهانه را از زمان کشف تا سال 2007 می بینید.
پرمافراست هرچند به «یخ دایمی» ترجمه می شود، اما درواقع دایمی نیست. پرمافراست در اصل، زمینی است که بیش از دو سال در دمای 0 درجه سلسیوس یا سردتر باقی مانده باشد. یک چهارم از وسعت زمین های نیمکره شمالی زمین از این خاک یخ زده سخت و سنگ مانند تشکیل شده است که ضخامت آن می تواند بین چند متر تا حدود 1٫5 کیلومتر تغییر کند.
شاید بپرسید که چرا شکل گیری و رشد باتاگایکا که در منطقه نسبتاً دورافتاده ای از سیبری واقع شده، هشداردهنده است؟ گسترش سریع این پدیده زمین شناختی با گرم شدن هوا تسریع می شود و ترکیب این دو، حلقه بازخورد مثبتی را تشکیل داده است که سبب می شود تا زمانی که یخ برای ذوب شدن وجود دارد، سرعت گسترش این دهانه هم افزایش یابد.
وقتی لایه منجمد دایمی تخریب یا ذوب می شود، از بتن مستحکم به توده گل آلودی تبدیل می شود که حتی نمی تواند پوشش گیاهی روی سطح خود را تحمل کند. با فرو ریختن لبه های رو به گسترش آن به داخل، زمین هم سایبان های درختانی را که از آن در برابر خورشید (و گرما) محافظت می کنند، از دست می دهد. در این مرحله، مواد آلی ذخیره شده در پرمافراست که پس از هزاران سال تازه در معرض محیط قرار می گیرند، تجزیه می شوند و با آزاد کردن کربن در جو، گرمایش جهانی را تشدید می کنند. صدالبته که این اتفاق به تلفات فزاینده یخبندان دایمی دامن می زند.
خطرهای غیراقلیمی
ممکن است در جریان ذوب شدن پرمافراست ها، میکروب های باستانی هم از خواب برخیزند! البته مشخص نیست که آیا آن ها توانایی زنده ماندن طولانی در شرایط کنونی زمین را داشته باشند؛ اما توجه به این نکته مهم است که ما هنوز نمی دانیم که آیا زیست شناسی و پزشکی مدرن برای مقابله با ویروس های جدیدی که از 50 هزار سال پیش بازگشته اند، مجهز است یا خیر. بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند که در سال 2016، ذوب شدن بخشی از پرمافراست ها باعث آزاد شدن Bacillus anthracis، عامل بیماری سیاه زخم شد که 2649 گوزن شمالی را به کام مرگ فرو برد و ده ها نفر از مردم محلی را بیمار کرد که در جریان آن، یک کودک چشم از جهان فرو بست.
با وجود همه این نگرانی ها، چشم انداز منحصربه فرد دهانه باتاگایکا آن را به کانون جهان گردی منطقه تبدیل کرده است و محلی ها آن را «دروازه جهان زیرین» و «دروازه جهنم» نامیده اند. این دهانه دارای لبه های صخره مانندی است و یخ های دایمی در عمق حدود 50 متر و بیشترین عمق 100 متری آن دیده می شوند. تخمین زده می شود باتاگایکا 650 هزار سال منجمد بوده است.
منبع: نیواطلس
5454
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "دروازه جهنم، سالی یک میلیون مترمکعب بازتر می شود" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی، به دنبال مطالب مرتبط با این موضوع هستید؟ با کلیک بر روی دسته بندی های مرتبط، محتواهای دیگری را کشف کنید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "دروازه جهنم، سالی یک میلیون مترمکعب بازتر می شود"، کلیک کنید.
