اختلال بیش فعالی یا ADHD نوعی اختلال رفتاری رشدی است که آن را در گروه مشکلات سلامت روان قرار داده اند. این اختلال یا بیماری معمولا از سنین کودکی شروع می شود و در بزرگ سالی نیز ادامه می یابد.
اگر چه این اختلال اغلب در کودکان زیر ۱۲ سال تشخیص داده می شود. اما برخی از افراد مبتلا هم در سنین بزرگ سالی به مشکل خود پی می برند. افراد بیش فعال از مشکلاتی نظیر تحرک زیاد و عدم تمرکز بی قراری شدید تکانشگری و تصمیمات نسنجیده رنج می برند که این موضوع فعالیت های روزانه آن ها را با مشکل مواجه می کند.
انواع بیش فعالی
این اختلال بر اساس نوع علائم به سه دسته تقسیم می شود:
– نقض توجه
افراد مبتلا به بیش فعالی از نوع کم توجهی در تمرکز کردن تکمیل وظایف و پیروی از دستورالعمل ها با مشکل مواجه می شوند. در ادامه به برخی از علائم این نوع اختلال اشاره کرده ایم:
انجام کار های اشتباه همراه با بی دقتی
فراموشکاری زیاد یا گم کردن اشیا
عدم توانایی در تمام کردن کار های خسته کننده یا وقت گیر
توجه نکردن و گوش ندادن به حرف یا انجام دادن باید و نباید ها
تغییر دادن همیشه فعالیت یا کار ها
در سازماندهی کار ها دچار مشکل می شوند
بیش فعالی تکانشی
افراد مبتلا به این اختلال ممکن است اگرچه در توجه کردن با مشکل مواجه هستند اما از تکانش گری زیاد هم در رنج اند. آن ها با این علائم دست به گریبان اند:
بی قراری مداوم
پرحرفی بیش از اندازه
عدم توانایی در رعایت نوبت
نشان دادن رفتار های تکانشی
فعالیت فیزیکی بیش از حد و غیرمعمول
عدم توانایی در حفظ آرامش
قطع کردن مکرر صحبت های سایرین
بیش فعالی ترکیبی
محققان می گویند که افراد مبتلا به ADHD غالبا نوع ترکیبی آن را تجربه می کنند؛ یعنی علائم کم توجهی و بیش فعالی-تکانشگری به یک اندازه در آن ها وجود دارد.
عدم تمرکز حواس پرتی رفتار های تکانشی فعالیت فیزیکی بیش از اندازه و برخورداری از انرژی مهارنشدنی و عمدتاً مخرب از جمله ویژگی های ابتلا به این نوع بیش فعالی است.
علل ایجاد بیش فعالی
اگر چه هنوز دلیل مشخصی برای ابتلا به این اختلال شناسایی نشده است اما دانشمندان عوامل ژنتیکی را در بروز اختلال به شدت موثر می دانند.
مصرف سیگار الکل و مواد در دوران بارداری قرار داشتن در معرض سموم محیطی مثل سرب تولد زودهنگام و وزن کم هنگام تولد و صدمات مغزی هم از دیگر مواردی هستند که می توانند زمینه ساز ابتلا به این اختلال در فرد شوند.
بیش فعالی در بزرگ سالان
بیش فعالی بزرگ سالان معمولاً به دلیل عدم شناسایی و درمان این اختلال در کودکی فرد ناشی می شود بیش فعالی بزرگ سالان می تواند روابط خانوادگی یا حرفه ای افراد را به شدت دچار اختلال کند.
در ادامه با برخی علائم احصا شده درباره بیش فعالی بزرگسالان آشنا می شوید:
بی دقتی و توجه نکردن به جزئیات کار ها
علاقه به انجام کار های جدیدی و نیمه کاره رها کردن کار های قبلی
ضعف داشتن در نظم و سازماندهی امور
عدم توانایی در تمرکز یا اولویت بندی امور
دائما اشیا را گم می کنند
دچار فراموشی می شوند
داشتن حالت بی قراری و بی تابی
برای حفظ سکوت دچار مشکل هستند و خارج از نوبت صحبت می کنند
دادن جواب های بی ربط به سوال ها
نوسانات خلقی و واکنش های احساسی سریع
ناتوانایی در مدیریت استرس خود
خطر کردن در فعالیت ها بدون توجه به امنیت شخصی یا امنیت دیگران
روش های درمان
درمان ADHD یا بیش فعالی حتما باید با نظر و انتخاب پزشک متخصص انتخاب شود. همچنین باید ازخود درمانی در این اختلال به شدت پرهیز کنید.
دارودرمانی رفتار درمانی درمان شناختی رفتاری (CBT) تغییر سبک زندگی و مشاوره روانشناختی فردی و خانوادگی از جمله روش های درمان این اختلال اند.
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "بیش فعالی؛ اختلالی که در بزرگ سالان هم هست" هستید؟ با کلیک بر روی پزشکی، ممکن است در این موضوع، مطالب مرتبط دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "بیش فعالی؛ اختلالی که در بزرگ سالان هم هست"، کلیک کنید.
