در سند ازدواج چه چیزی نوشته میشود

سند ازدواج یا همون عقدنامه، یه جور شناسنامه مهم برای شروع زندگی مشترکه که توش همه جزئیات مهم مثل مشخصات زوجین، مهریه، و شروطی که برای آینده زندگی مشترک توافق می کنید، ثبت میشه. این سند فقط یه کاغذ نیست، بلکه سنگ بنای حقوقی زندگی شماست و دونستن محتویاتش قبل از امضا، حسابی به دردتون می خوره و کمک می کنه با چشم باز و آگاهی کامل، زندگی مشترک رو شروع کنید.

وقتی اسم ازدواج میاد، اولین چیزی که شاید تو ذهن خیلی هامون نقش ببنده، مراسم باشکوه و جشن و پایکوبیه. اما فارغ از همه این هیجانات و لحظات قشنگ، یه سند مهم و سرنوشت ساز هم هست که قراره پایه و اساس قانونی زندگی مشترک شما رو بسازه: سند ازدواج یا همون عقدنامه. این سند، فقط یه برگه خشک و خالی نیست، بلکه یه قرارداد حقوقی حسابی مهمیه که همه جزئیات، حقوق و تکالیف شما رو توش می نویسن. فکرش رو بکنید، قراره سال ها با هم زندگی کنید، پس خیلی مهمه که از همین اول کار، بدونید زیر چی رو امضا می کنید و چه چیزهایی قراره تو این سند ثبت بشه.

هدفمون اینه که تو این مقاله، مثل یه دوست دلسوز و آگاه، همه اون چیزهایی که تو سند ازدواج میاد رو براتون موشکافی کنیم. از اطلاعات شخصی گرفته تا مهریه و اون شروط ریز و درشتی که شاید کمتر کسی بهشون توجه کنه. پس اگه نزدیک ازدواجید یا فقط دوست دارید بیشتر در مورد این سند مهم بدونید، تا آخرش با ما همراه باشید.

سند ازدواج (عقدنامه) چیه و چرا شناختش اینقدر مهمه؟

سند ازدواج، که بین مردم به عقدنامه هم معروفه، یه جور شناسنامه رسمی برای زندگی مشترک شماست. این سند تو دفاتر رسمی ازدواج و طلاق ثبت میشه و از نظر قانونی، هویت حقوقی و رسمی به رابطه تون میده. تو ایران، ثبت رسمی ازدواج دائم اجباریه و اگه کسی این کار رو نکنه، ممکنه حتی با مجازات قانونی هم روبرو بشه. پس اینکه میگیم سند ازدواج یه چیز مهمه، به خاطر جایگاه قانونی و حقوقی اونه که تو کل زندگی مشترک، و حتی بعد از اون، به داد شما می رسه و حقوق و تکالیف زن و شوهر رو مشخص می کنه.

اهمیت این سند تو اینه که هر اختلافی، هر توافقی، هر حقی یا هر تکلیفی که بین شما و همسرتون پیش بیاد، اول از همه به این سند برمی گرده. مهریه، شروط ضمن عقد، حتی مشخصات هویتی که توش ثبت میشه، همگی تو شرایط مختلف میتونن مرجع حل و فصل مسائل باشن. پس، شناختن دقیق اجزای اون، از الف تا ی، واقعاً ضروریه و بهتون کمک می کنه با خیال راحت تر و آگاهی بیشتر قدم تو این راه بذارید.

از اطلاعات شخصی تا مشخصات محضر؛ اینا تو سند ازدواج میاد

خب، بیاین با هم یه نگاهی بندازیم به اون بخش های استاندارد و اطلاعات هویتی که همیشه تو هر سند ازدواج دائم دیده میشه. این بخش ها، مثل کارت شناسایی زندگی مشترک شما عمل می کنن و از همه مهم ترن:

مشخصات هویتی و شناسنامه ای شما و همسرتون

تو این قسمت، همه اطلاعات شخصی شما و همسرتون دقیق و کامل ثبت میشه. چیزایی مثل:

• اسم و فامیل کامل هر دو طرف
• نام پدر
• شماره شناسنامه و کد ملی
• تاریخ و محل تولد
• دین و مذهب
• تابعیت
• محل اقامت (آدرس)

این اطلاعات، هویت شما رو تو سند ازدواج مشخص می کنن و لازمه که موقع امضا، حسابی حواستون جمع باشه که همه چیز درست و بدون غلط املایی وارد شده باشه.

اطلاعات ازدواج های قبلی (اگه باشه)

اگه خدایی نکرده قبلاً ازدواجی داشتید که منجر به طلاق یا فوت همسر شده، جزئیات اون هم باید تو سند ازدواج جدیدتون ثبت بشه. این اطلاعات شامل تعداد ازدواج های قبلی و وضعیت فعلی شماست که برای تکمیل پرونده حقوقی ازدواج ضروریه.

مشخصات پدر و مادر زوجین، و شهود عقد

اسم پدر و مادر شما و همسرتون هم تو سند میاد. علاوه بر این، تو مراسم عقد، دو نفر شاهد آقا باید حضور داشته باشن و مشخصات و امضای اونا هم زیر سند ازدواج ثبت میشه. شهود، در واقع گواهی میدن که عقد بین شما به درستی و با رضایت طرفین جاری شده.

جزئیات عاقد و دفترخانه

اطلاعات مربوط به جایی که عقد شما جاری شده و کسی که صیغه عقد رو خونده هم حسابی مهمه. تو این قسمت اینا رو می بینید:

• اسم و فامیل سردفتر یا عاقد (که معمولاً همون سردفتره)
• شماره و مشخصات کامل دفترخانه ازدواج
• شماره ثبت عقد و تاریخ دقیق و حتی ساعت وقوع عقد

این اطلاعات به شما امکان میده اگه لازم شد، به سوابق عقدتون مراجعه کنید یا مدارک لازم رو از دفترخانه درخواست کنید.

مهریه (صداق)؛ یه حق مهم مالی برای عروس خانوم

خب، رسیدیم به یکی از بخش های مهم و البته حساس سند ازدواج: مهریه یا صداق. مهریه، یه حق مالیه که مرد تو زمان عقد به زن پرداخت می کنه یا متعهد میشه که پرداخت کنه. این حق، هم تو قانون مدنی ما و هم تو فقه اسلامی جایگاه ویژه ای داره و از لحظه جاری شدن عقد، زن مالک اون میشه، حتی اگه هنوز رابطه زناشویی برقرار نشده باشه.

تصور عموم اینه که مهریه فقط تو زمان طلاق به کار میاد، در حالی که اینطور نیست. زن هر وقت که بخواد، میتونه مهریه اش رو از شوهرش مطالبه کنه، حتی در طول زندگی مشترک. مهریه، در واقع پشتوانه مالی زنه و از دیدگاه قانون، همون لحظه عقد، زن صاحبش میشه.

مهریه چند نوعه؟ عندالمطالبه و عندالاستطاعه

موقع ثبت مهریه تو سند ازدواج، یه نکته خیلی مهم اینه که مشخص کنید مهریه از چه نوعیه. دو نوع اصلی مهریه داریم که فرقشون حسابی زیاده:

1. مهریه عندالمطالبه: این نوع مهریه، همونطور که از اسمش پیداست، هر وقت زن بخواد، مرد باید پرداختش کنه. یعنی زن میتونه هر زمان که اراده کرد، مطالبه مهریه کنه و مرد هم موظفه که اونو پرداخت کنه. اگه مرد توانایی پرداخت یکجای مهریه رو نداشته باشه، دادگاه میتونه اون رو قسط بندی کنه.
2. مهریه عندالاستطاعه: تو این مدل مهریه، زن وقتی میتونه مهریه اش رو بگیره که ثابت کنه مرد توانایی مالی برای پرداخت مهریه رو داره. یعنی بار اثبات توانایی مالی مرد، به عهده زنه. این نوع مهریه، معمولاً کمتر رایجه، چون مطالبه اش برای زن کمی سخت تره و نیاز به دوندگی بیشتری داره. پس اگه قصد دارید مهریه رو عندالاستطاعه تعیین کنید، حتماً با یه وکیل مشورت کنید تا از همه جوانبش باخبر بشید.

مهمه که بدونید: فرق این دو نوع مهریه، تو ضمانت اجرا و نحوه دریافتشونه. تو مهریه عندالمطالبه، اصل بر اینه که مرد باید پرداخت کنه، مگر اینکه اعسار خودش (ناتوانی در پرداخت) رو ثابت کنه. اما تو عندالاستطاعه، زن باید توانایی مالی مرد رو اثبات کنه.

مهریه رو چطور میشه تو سند ازدواج نوشت؟

مهریه می تونه هر چیزی باشه که از نظر شرعی و قانونی مالیت داشته باشه. یعنی فقط سکه بهار آزادی نیست! می تونید طلا، وجه نقد، زمین، خونه، یا حتی یه کار مشخص و باارزش رو به عنوان مهریه تعیین کنید. مهم اینه که اون چیزی که به عنوان مهریه در نظر گرفته میشه، مشخص، معین و قابل تحویل باشه. مثلاً اگه می خواید خونه رو مهریه کنید، باید مشخصات کامل و دقیق اون ملک تو سند ازدواج نوشته بشه. انتخاب نوع مهریه و میزان اون، کاملاً به توافق زوجین برمی گرده.

سقف مهریه و داستان ۱۱۰ سکه

احتمالاً شنیدید که میگن مهریه تا ۱۱۰ سکه است و بیشتر از اون قابل دریافت نیست. این یه باور اشتباه و رایجه! قانون ما مهریه رو محدود نکرده و شما میتونید هر تعداد سکه یا هر میزان مال رو به عنوان مهریه تعیین کنید. اما نکته اینجاست که برای مهریه تا سقف ۱۱۰ سکه تمام بهار آزادی (یا معادل اون)، مرد تو صورت عدم پرداخت، ممکنه با حکم جلب و حبس روبرو بشه. یعنی تا این مقدار، ضمانت اجرای کیفری داره.

اگه مهریه بیشتر از ۱۱۰ سکه باشه، برای اون مقدار اضافی، دیگه امکان جلب و حبس مرد وجود نداره و زن باید از طریق توقیف اموال و املاک مرد، اون رو مطالبه کنه. پس این ۱۱۰ سکه، به معنی سقف مهریه نیست، بلکه به معنی سقف ضمانت اجرای کیفری مهریه است.

پس، موقع تعیین مهریه، با دید باز و آگاهی کامل، هم نوع مهریه و هم میزان اون رو مشخص کنید تا بعداً به مشکل برنخورید. این یکی از مهم ترین بخش های سند ازدواجه.

شروط ضمن عقد ازدواج: بندهایی که زندگی مشترک رو از اولش میشه توافقی کرد

شروط ضمن عقد، بندهایی هستن که علاوه بر قوانین پیش فرض ازدواج، شما و همسرتون میتونید با هم توافق کنید و تو سند ازدواج بنویسید. این شروط، مثل یه ابزار قویه که بهتون اجازه میده حقوق و تکالیفتون رو فراتر از قانون عادی، شخصی سازی کنید. یعنی اگه دلتون میخواد بعضی از جنبه های زندگیتون رو متفاوت از چیزی که قانون میگه اداره کنید، شروط ضمن عقد بهترین راه حله.

این شروط، دو دسته اصلی دارن: یکی اونایی که خودشون از قبل تو عقدنامه چاپ شدن (همون دوازده گانه معروف) و دومی شروطی که خودتون میتونید توافق کنید و تو بخش سایر شرایط عقدنامه بنویسید. هر دو دسته اهمیت زیادی دارن و لازمه که حسابی بهشون دقت کنید.

شروط دوازده گانه چاپی (همونایی که تو عقدنامه هست)

این شروط دوازده گانه، بیشترشون به زن وکالت میدن که تو شرایط خاص و مشخصی، خودش رو مطلقه کنه (یعنی حق طلاق رو داشته باشه). این بندها تو همه عقدنامه ها از قبل چاپ شدن و شما فقط کافیه کنار هر کدوم که باهاش موافقید، امضا کنید. بیاین یکی یکی نگاهشون کنیم:

1. انتقال تا نصف دارایی موجود زوج به زوجه: این شرط میگه اگه طلاق به درخواست زن نباشه و دادگاه تشخیص بده که تقاضای طلاق به خاطر بدرفتاری زن نبوده، مرد باید تا نصف اموالی رو که تو طول زندگی مشترک به دست آورده، به زن منتقل کنه. این شرط، یه جور پشتوانه مالی برای زنه و خیلی مهمه.
2. استنکاف شوهر از دادن نفقه یا عدم امکان الزام او: اگه شوهر به مدت شش ماه نفقه (هزینه زندگی) زن رو نده و نشه به هیچ طریقی اونو مجبور به پرداخت کرد، زن میتونه تقاضای طلاق کنه.
3. سوء رفتار یا سوء معاشرت زوج: اگه شوهر با زن بدرفتاری کنه یا اخلاقش اونقدر بد باشه که ادامه زندگی برای زن غیرقابل تحمل بشه، زن حق طلاق پیدا می کنه.
4. ابتلای زوج به امراض صعب العلاج: اگه مرد به یه بیماری خیلی سخت و لاعلاج مبتلا بشه که ادامه زندگی مشترک رو برای زن خطرناک یا خیلی دشوار کنه، زن میتونه طلاق بگیره.
5. جنون زوج: اگه شوهر دچار جنون (دیوانگی) بشه و فسخ نکاح شرعاً ممکن نباشه (که تو بیشتر موارد نیست)، زن حق طلاق داره.
6. عدم رعایت دستور دادگاه در مورد منع اشتغال زوج: اگه دادگاه به مرد بگه شغلی که داره برای حیثیت زن یا مصلحت خانواده مناسب نیست و مرد این دستور رو رعایت نکنه، زن می تونه طلاق بگیره.
7. محکومیت قطعی زوج به حبس ۵ سال یا بیشتر: اگه مرد به خاطر جرمی، به پنج سال حبس یا بیشتر محکوم بشه و حکم قطعی بشه، زن میتونه درخواست طلاق بده.
8. ابتلای زوج به هرگونه اعتیاد مضر: اگه مرد به هر نوع اعتیادی دچار بشه که به تشخیص دادگاه، زندگی خانوادگی رو به خطر بندازه و ادامه زندگی برای زن سخت باشه، زن حق طلاق پیدا می کنه.
9. ترک زندگی خانوادگی توسط زوج: اگه مرد بدون عذر موجه، زندگی مشترک رو ترک کنه و غیبتش شش ماه متوالی ادامه پیدا کنه، زن میتونه تقاضای طلاق بده.
10. محکومیت قطعی زوج در اثر ارتکاب جرم منافی حیثیت خانوادگی: اگه مرد به خاطر جرمی محکوم بشه که حیثیت خانوادگی زن رو زیر سوال ببره و با شان و منزلت زن مغایرت داشته باشه، زن حق طلاق داره.
11. عدم بچه دار شدن زوج پس از ۵ سال از عقد: اگه بعد از پنج سال از ازدواج، زن به خاطر عقیم بودن یا مشکلات جسمی مرد، صاحب فرزند نشه، میتونه طلاق بگیره.
12. مفقودالاثر شدن زوج یا عدم اجرای عدالت نسبت به همسران: اگه مرد مفقودالاثر بشه و بعد از شش ماه از مراجعه زن به دادگاه پیدا نشه، یا اگه مرد زن دوم بگیره و به تشخیص دادگاه، بین همسرانش عدالت رو رعایت نکنه، زن حق طلاق داره.

امضا کردن یا نکردن این شروط، کاملاً به اختیار شماست. اما دونستن هر کدوم و آثار حقوقیشون، خیلی میتونه بهتون کمک کنه که بعداً پشیمون نشید. پس قبل از امضا، حسابی فکر کنید و اگه سوالی داشتید، حتماً از یه حقوقدان بپرسید.

شروط توافقی و شخصی؛ هرچی که خودتون بخواید تو عقدنامه باشه

علاوه بر شروط چاپی، یه بخشی تو سند ازدواج هست به اسم سایر شرایط که شما میتونید هر شرط دیگه ای رو که با همسرتون توافق کردید، توش بنویسید. اینجاست که میتونید واقعاً زندگی مشترکتون رو شخصی سازی کنید. اما یه نکته خیلی مهم: این شروط باید با عبارات حقوقی دقیق و بدون ابهام نوشته بشن و با قوانین آمره و ذات عقد ازدواج منافاتی نداشته باشن. وگرنه ممکنه بعداً معتبر شناخته نشن. بیاین چند تا مثال کاربردی از این شروط رو با هم ببینیم:

• حق طلاق (وکالت مطلق زوجه در طلاق): یکی از مهم ترین شروطیه که زن میتونه داشته باشه. با این شرط، مرد به زن وکالت بلاعزل میده که هر زمان که خواست، خودش رو مطلقه کنه، حتی بدون نیاز به دلیل خاص. این حق به زن قدرت تصمیم گیری بیشتری تو زندگی مشترک میده.
• حق تعیین مسکن: طبق قانون، حق تعیین محل سکونت با مرده. اما اگه زن و شوهر توافق کنن، میتونن این حق رو به زن بدن یا تصمیم بگیرن که محل سکونت با توافق هر دو طرف تعیین بشه. این شرط به زن آرامش خاطر بیشتری میده.
• حق خروج از کشور: معمولاً زن برای خروج از کشور نیاز به اجازه کتبی شوهر داره. اما با درج این شرط تو عقدنامه، مرد میتونه به زن وکالت بده که هر زمان خواست، بدون نیاز به اجازه مجدد، از کشور خارج بشه. این برای خانم هایی که سفرهای کاری یا شخصی زیاد دارن، خیلی کارآمده.
• حق اشتغال: اگه زن دوست داره بعد از ازدواج هم به کار کردن ادامه بده، میتونه این شرط رو تو عقدنامه بیاره. با این شرط، مرد نمیتونه بدون دلیل موجه و قانونی، مانع کار کردن همسرش بشه.
• حق تحصیل: خیلی از خانم ها دوست دارن بعد از ازدواج هم به تحصیلاتشون ادامه بدن. با این شرط، مرد موظف میشه که مانع ادامه تحصیل همسرش نشه و حتی اگه لازم شد، شرایط رو هم براش فراهم کنه.
• شرط عدم ازدواج مجدد زوج: این شرط، یکی از بحث برانگیزترین شروط ضمن عقده. تو فقه شیعه، نظر غالب اینه که این شرط باطل و غیرمعتبره، چون خلاف شرع و حق مرده. اما بعضی حقوقدان ها و فقها هم معتقدن که میشه این شرط رو به صورت شرط فعل نوشت؛ یعنی مرد متعهد میشه که زن دیگری نگیره و اگه گرفت، زن میتونه ازش مطالبه خسارت کنه یا درخواست طلاق بده. این شرط پیچیدگی های حقوقی زیادی داره و حتماً باید با وکیل مشورت بشه.
• حضانت فرزندان پس از طلاق: میشه تو سند ازدواج، توافق های اولیه ای رو در مورد حضانت فرزندان بعد از طلاق انجام داد. البته یادتون باشه که همیشه مصلحت کودک حرف اول رو میزنه و دادگاه میتونه بر اساس اون، تصمیم دیگه ای بگیره، حتی اگه شما قبلاً توافق کرده باشید.
• استرداد جهیزیه: با اینکه جهیزیه معمولاً به اسم زنه و نیازی به شرط نداره، اما برای جلوگیری از هر گونه مشکل، بهتره یه لیست (سیاهه جهیزیه) از تمام وسایل تهیه بشه و همسرتون زیرش رو امضا کنه. این لیست، دیگه نیازی به ثبت تو سند ازدواج نداره ولی یه مدرک مهم برای اثبات مالکیت شماست.

یادتون باشه که موقع نوشتن این شروط توافقی، باید دقت و حوصله زیادی به خرج بدید. هرچه عبارت ها واضح تر، دقیق تر و بدون ابهام باشن، جلوی مشکلات احتمالی آینده رو بیشتر می گیرن. هیچ وقت تو این بخش عجله نکنید و حتماً از یه متخصص کمک بگیرید.

شروط باطل و شروطی که ممکنه کل عقد رو باطل کنن!

موقع توافق روی شروط ضمن عقد، خیلی مهمه که حواستون باشه چه شروطی رو میشه تو سند ازدواج آورد و چه شروطی اصلاً اعتبار قانونی ندارن. بعضی از شروط نه تنها خودشون باطلن، بلکه حتی ممکنه کل عقد ازدواج رو هم زیر سوال ببرن! پس بیاین با هم این دسته بندی رو یاد بگیریم:

شروط باطل (خودشون باطلن ولی عقد درسته)

این دسته از شروط، تو قانون مدنی ما تو ماده ۲۳۲ اومدن. این شروط خودشون از بین میرن و هیچ اثری ندارن، اما به اصل عقد ازدواج آسیبی نمی زنن و عقد شما کاملاً صحیح و معتبره. این شروط شامل موارد زیر میشن:

1. شرط غیرمقدور: یعنی شرطی که انجام دادنش از توانایی کسی که شرط رو پذیرفته، خارج باشه. مثلاً اگه شرط بشه که مرد تا یک ماه دیگه کره ماه رو بیاره! خب این شرط امکان پذیر نیست و باطله.
2. شرط بی فایده: یعنی شرطی که هیچ منفعت عقلایی و منطقی نداشته باشه. مثلاً شرط بشه که مرد هر روز صبح یه سنگ رو از حیاط جابجا کنه. این شرط چون فایده نداره، باطله.
3. شرط نامشروع (مغایر با شرع و قانون): این شرط، همونطور که از اسمش پیداست، چیزیه که با قوانین شرعی یا قوانین آمره کشور ما در تضاد باشه. مثلاً شرط بشه که زن بعد از عقد هیچ حق نفقه ای نداشته باشه (چون نفقه حق زنه و نمیشه اون رو کلاً سلب کرد) یا شرط بشه که زن بعد از عقد، اصلاً با خانواده شوهرش رفت و آمد نکنه. این شروط باطل هستن، اما عقد ازدواج باطل نمیشه.

شروط مبطل عقد (هم شرط باطله هم عقد)

این دسته از شروط، خیلی خطرناکن! چون نه تنها خودشون باطلن، بلکه کل عقد ازدواج رو هم باطل می کنن و ازدواج شما از نظر قانونی بی اعتباره. این شروط، شروطی هستن که خلاف مقتضای ذات عقد باشن (ماده ۲۳۳ قانون مدنی).

مقتضای ذات عقد یعنی چی؟ یعنی اون چیزی که ماهیت و جوهره اصلی یه قرارداد رو تشکیل میده. تو عقد ازدواج، ذات و جوهره اصلیش، ایجاد رابطه زوجیت و امکان تمتع جنسی بین زن و مرده. حالا اگه شما شرطی بذارید که این ذات و جوهره رو نقض کنه، کل عقد ازدواج باطل میشه. مثلاً:

• شرط عدم تمتع جنسی در عقد دائم: اگه تو عقد دائم شرط بشه که زن و شوهر هیچ رابطه جنسی با هم نداشته باشن، این شرط ذات ازدواج رو زیر سوال میبره و هم شرط باطل میشه و هم کل عقد ازدواج. چون هدف اصلی ازدواج دائم، ایجاد همین رابطه و تشکیل خانواده است.
• شرط عدم زوجیت: اگه کسی شرط کنه که دو نفر با هم ازدواج کنن اما همسر همدیگه نباشن، این شرط خلاف ذات عقده و از اساس باطله.

پس، موقع اضافه کردن شروط به سند ازدواج، حسابی حواستون رو جمع کنید که این شروط با ماهیت اصلی ازدواج تضادی نداشته باشن. برای اطمینان بیشتر، همیشه از یه وکیل یا مشاور حقوقی کمک بگیرید تا راهنماییتون کنه و از مشکلات آینده جلوگیری کنید.

توصیه های آخر: قبل از امضای سند ازدواج حتماً اینا رو یادتون باشه!

خب، تا اینجا با هم دیدیم که در سند ازدواج چه چیزی نوشته میشود و چقدر جزئیات حقوقی و مهمی توش وجود داره. امضای سند ازدواج، یه تصمیم بزرگ و سرنوشت سازه که می تونه سال های سال روی زندگی شما اثر بذاره. پس قبل از اینکه خودکار رو دست بگیرید و زیر این سند مهم رو امضا کنید، این توصیه ها رو حسابی جدی بگیرید:

۱. سند ازدواج رو بند به بند و با دقت بخونید

اصلاً عجله نکنید! خیلی ها از سر ذوق یا استرس، فقط جاهای اصلی رو نگاه می کنن و سریع امضا میکنن. این اشتباه بزرگیه. هر کلمه، هر بند و هر تبصره رو با دقت بخونید و مطمئن بشید که معنی و مفهومش رو کاملاً درک کردید. نذارید استرس اون روز، باعث بشه مهم ترین قرارداد زندگی تون رو سرسری امضا کنید.

۲. با وکیل خانواده یا کارشناس حقوقی مشورت کنید

اگه هر ابهام یا سوالی در مورد هر کدوم از شروط، به خصوص شروط توافقی داشتید، قبل از محضر رفتن، حتماً با یه وکیل یا کارشناس حقوقی مشورت کنید. اونا میتونن تمام ریزه کاری ها، مزایا و معایب هر شرط رو براتون توضیح بدن و بهترین راهنمایی رو برای آینده تون ارائه بدن. حتی اگه فکر می کنید همه چیز رو میدونید، باز هم مشورت با یه متخصص ضرری نداره.

۳. عجله نکنید و خوب فکر کنید

تصمیم گیری برای ازدواج، نیاز به زمان و تامل کافی داره. اگه حس می کنید تو یه مورد خاص شک یا تردیدی دارید، یا تو یه بند از شروط ضمن عقد به تفاهم کامل نرسیدید، بدونید که هیچ عجله ای نیست. بهتره این مسائل قبل از امضا کاملاً حل بشن تا بعداً حسرت نخورید. زندگی مشترک یه مسیر طولانیه و بهتره با پایه های محکم شروع بشه.

۴. شفافیت، صداقت و توافق قلبی بین زوجین رو فراموش نکنید

شروط ضمن عقد و مهریه، فقط کاغذبازی نیستن. اونا نماد توافق و احترام شما به حقوق همدیگه هستن. قبل از رفتن به محضر، همه چیز رو با همسرتون شفاف و صادقانه مطرح کنید. به یه توافق قلبی برسید و مطمئن بشید که هر دو طرف، با تمام بندهای سند، از صمیم قلب موافقید و نه از روی اجبار یا رودربایستی. این صداقت، از هر شرط حقوقی ای مهم تره.

۵. از تمامی حقوق و تکالیف قانونی تون آگاه باشید

فقط شروط ضمن عقد نیستن که مهمن. قوانین کلی ازدواج، نفقه، حضانت و سایر مسائل حقوقی هم جایگاه خودشون رو دارن. سعی کنید قبل از ازدواج، اطلاعات کلی در مورد حقوق و تکالیف قانونی زن و مرد تو زندگی مشترک رو به دست بیارید. این آگاهی، بهتون کمک می کنه با چشم باز وارد این مرحله از زندگی بشید و اگه روزی مشکلی پیش اومد، بدونید چطور باید از حقوق خودتون دفاع کنید.

یادتون باشه، سند ازدواج نه تنها یه قرارداد حقوقیه، بلکه نشونه ای از اعتماد و احترام متقابل شما به همدیگه ست. هرچه آگاهانه تر و با توافق بیشتر اون رو امضا کنید، پایه های زندگی مشترکتون محکم تر میشه و آرامش و ثبات بیشتری تو رابطه تون حاکم خواهد بود.

به امید یه شروع عالی و پر از عشق برای همه زوجین!